Wieloletni praktyk w zakresie opracowywania produktów i zabiegów kosmetycznych, oceny bezpieczeństwa i skuteczności kosmetyku. Wykładowca, autor publikacji naukowych oraz branżowych. Współzałożycielka marki kosmetycznej YONELLE i YONELLE MEDESTHETIC.

LES NOUVELLES ESTHETIQUES listopad/grudzień 2015

Zaawansowana kosmetyka profesjonalna dysponuje dziś możliwościami, które przynoszą spektakularne efekty pielęgnacji, porównywalne do efektów zabiegów inwazyjnych. Arsenał narzędzi to nowe formuły preparatów i nowoczesne procedury zabiegowe. Trzymaj rękę na pulsie!

Kwasy – spotęguj działanie zabiegu
Odkąd w 1974 roku Eugene Van Scott opublikował wyniki badań skuteczności działania alfa-hydroksykwasów na skórę, rozwój kosmetyków i zabiegów z ich zastosowaniem stał się faktem. Początkowo w USA lekarze i kosmetyczki wykorzystywali w zabiegach preparaty na bazie stężonego kwasu glikolowego. Później zaczęto dołączać do procedur także inne kwasy, m.in. kwas mlekowy, jabłkowy, winowy, migdałowy, szikimowy czy pirogronowy. Trend bardzo szybko przeniósł się do Europy, a w Polsce zabiegi eksfoliacji zaczęto wykonywać od połowy lat 90. I mimo efektów ubocznych w postaci pieczenia, zaczerwienienia czy podrażnień, obecnie stężone kwasy wykorzystywane są zarówno przez lekarzy, jak i przez kosmetyczki. Eksfoliacja stała się powszechną metodą złuszczania i stymulacji, dającą rewelacyjne efekty poprawy struktury skóry i anti-aging. Największym wyzwaniem przy tworzeniu procedur zabiegowych na bazie stężonych kwasów jest zredukowanie działań ubocznych oraz skrócenie czasu rekonwalescencji
przy zachowaniu skuteczności działania. Przykładem takiego nowoczesnego podejścia jest m.in. połączenie kwasów
i enzymów proteolitycznych w jednej procedurze zabiegowej. Eliminuje ono pozabiegowe złuszczanie wielkopłatowe,
a także zmniejsza działania drażniące poprzez umieszczanie kwasów w nośnikach czy tworzenie amfoterycznych*
kompleksów z aminokwasami, np. argininą. Kwasy docierają wtedy do skóry w sposób kontrolowany, rozłożony
w czasie, dlatego efekty uboczne są zredukowane. Na takim mechanizmie działania opiera się np. eksfoliacja progresywna (amfoteryczny kompleks kwasów z aminokwasami + enzymy), dająca spektakularne efekty poprawy struktury skóry, odmłodzenia i redukcji objawów starzenia się, m.in. zmarszczek i bruzd.

Składniki aktywne: technologia – wiedza – praktyka
Coraz większe możliwości technologiczne, coraz bardziej szczegółowa znajomość mechanizmów funkcjonowania skóry i coraz nowsze metody oceny skuteczności działania kosmetyków to najważniejsze czynniki, które przyspieszyły rozwój kosmetologii w zakresie stosowania składników biologicznie czynnych, mających zdolność wpływania na procesy fizjologiczne skóry. Wydarzeniem, które zainicjowało nowy trend w kosmetyce pielęgnacyjnej, było pojawienie się argireliny – biologicznie aktywnego heksapeptydu na zmarszczki mimiczne, który do dzisiaj z powodzeniem stosowany jest w kosmetykach i zabiegach à la botox. Od tej pory zaczęto szukać składników, technik czy zabiegów, których działanie można byłoby odnieść do skuteczności zabiegów inwazyjnych. Składniki aktywne, które na stałe wpisały się w nurt skutecznej, aktywnej pielęgnacji zabiegowej, to retinol i jego pochodne, matrykiny i inne biologicznie aktywne peptydy, witamina C i jej stabilne pochodne oraz rozmaite wyciągi roślinne z mianowaną zawartością substancji wykazujących działanie biologiczne. Badania pokazują, że te grupy substancji mogą zwiększyć nawet o kilkaset procent wytwarzanie nowego kolagenu czy kwasu hialuronowego w skórze. Jednak poważnym problemem z wykorzystaniem ich skuteczności jest ograniczona możliwość przenikania przez skórę.
Obecnie zaawansowana kosmetologia dysponuje już kilkoma efektywnymi metodami, pozwalającymi aby składnik
aktywny dostał się do odpowiednich układów receptorowych w głębszych warstwach skóry i tam wykazał
swoją aktywność biologiczną.
• Nośniki – np. nanodyski czy cyklodekstryny, promotory przenikania (więcej w LNE nr 100). Dzięki nowoczesnym nośnikom samo regularne stosowanie kosmetyku daje bardzo wyraźne efekty, potwierdzane w obiektywnych badaniach aparaturowych (Rys. 2).
• Modyfikowanie struktury cząsteczek składników aktywnych, mające na celu zwiększenie ich powinowactwa
do lipidów cementu międzykomórkowego. Przykładem mogą tu być lipofilowe pochodne peptydów czy
witaminy C.
• Techniki aparaturowe – m.in.
– jontoforeza – wprowadzamy substancje o budowie jonowej (aniony lub kationy), np. aminokwasy, peptydy, jony miedzi, magnezu, srebra;
– sonoforeza – zwiększa przenikanie także cząsteczek obojętnych, nieobdarzonych ładunkiem elektrycznym, np. retinolu.

Mezoterapia mikroigłowa (mikronakłuwanie)
Mikronakłuwanie jest fenomenalną techniką zabiegową, dającą spektakularne efekty. Polega na wykonaniu w skórze niewidocznych gołym okiem mikrouszkodzeń (mikronakłuć), przez co inicjowany jest proces gojenia. Stymulowane fibroblasty zwiększają swoją aktywność metaboliczną i wytwarzają więcej elementów strukturalnych, m.in. kolagenu, elastyny czy glikozoaminoglikanów. Poprawie ulega struktura skóry, a w konsekwencji jej wygląd. W zależności od długości stosowanych igieł, za pomocą których uszkadza się skórę, mikronakłuwanie dzieli się na 3 zasadniczo różniące się od siebie grupy technik:
1. Mikronakłuwanie powierzchniowe — długość igieł do 0,2 mm
Jego celem jest „podziurawienie” warstwy rogowej naskórka prowadzące do zwiększenia przenikania (nawet 1000-krotnie) i biodostępności składników aktywnych kosmetyków aplikowanych następnie na skórę. To mikronakłuwanie w zasadniczy sposób zwiększa skuteczność kosmetyków, ale samo w sobie nie inicjuje procesów regeneracyjnych.
2. Mikronakłuwanie miniinwazyjne — długość igieł 0,3–0,5 mm
Grubość naskórka w obrębie skóry twarzy waha się w granicach 0,2 mm (górne powieki) do ok. 0,5 mm (skóra policzków). Podczas mikronakłuwania igły o takiej długości wykonują mikrouszkodzenia na poziomie granicy żywe warstwy naskórka – skóra właściwa (warstwa brodawkowata), a to już wystarczy, aby spowodować uwalnianie czynników wzrostu z płytek krwi. Inicjuje to proces naprawczy, prowadzący do zintensyfikowania wytwarzanie elementów strukturalnych – kolagenu, elastyny czy glikozoaminoglikanów.
3. Mikronakłuwanie głębokie (medyczne) — długość igieł 1,0 mm i więcej
Mikronakłuwanie igłami o długości 1,0 mm i powyżej wywołuje uszkodzenia na poziomie skóry właściwej, a także uszkadza ścianki naczyń krwionośnych, powodując wypływ krwi. Takie zabiegi są bolesne, wymagają
najczęściej znieczulenia i mogą być wykonywane jedynie przez lekarzy lub pod ich nadzorem ze względu na naruszenie ciągłości naskórka. Wskazaniem do tego typu zabiegów są głębokie zmiany w postaci blizn, rozstępów i innych defektów skóry.

Badania nad skutecznością zabiegów z mikronakłuwaniem dowodzą niezbicie, że igły o długości 0,5 mm dają spektakularne efekty odmłodzenia struktury i wyglądu skóry, przy jednoczesnym zachowaniu komfortu klienta (brak bólu, krótki lub w ogóle niewystępujący czas rekonwalescencji). Dodatkowo zabiegi z mikronakłuwaniem igłami o tej długości można powtarzać często, nawet co 7–10 dni – dając skórze regularnie impuls do samoregeneracji.

Nowość: zabiegi hybrydowe
Doskonałe efekty terapeutyczne otrzymuje się poprzez łączenie kilku technik regeneracyjnych w jednym zabiegu rewitalizacji skóry. Takie hybrydowe zabiegi to m.in. mikronakłuwanie wykonywane w jednym zabiegu razem z zastosowaniem stężonych kwasów i połączone z aplikowaniem odpowiednich, aktywnych preparatów kosmetycznych.
Efektywność zabiegów hybrydowych niejednokrotnie przekracza oczekiwania zarówno kosmetyczek, jak i klientek salonów kosmetycznych. Działanie na skórę jest spektakularne, zmiany zachodzą w głębszych strukturach, co skutkuje ponadprzeciętną poprawą i odmłodzeniem wyglądu. A dzięki małej inwazyjności tych zabiegów oraz znikomemu czasowi rekonwalescencji zabiegi takie coraz chętniej wybierane są nawet przez klientki salonów medycyny estetycznej.
Przedstawione powyżej i możliwe do uzyskania medestetyczne efekty zabiegów kosmetycznych były jeszcze niedawno w sferze marzeń. To olbrzymi rozwój wielu dziedzin nauki pozwolił nam je zrealizować. Dlatego w przyszłość możemy patrzeć z optymizmem, bo to kolejny dowód, że możliwości są nieskończone.

*Amfoteryczność – zdolność związku chemicznego do reakcji z kwasami i zarazem zasadami. Związki amfoteryczne posiadają w jednej cząsteczce zarówno ugrupowania kwasowe (są kwasami), jak i zasadowe (są zasadami). Przykładem związków amfoterycznych są aminokwasy, które w swojej cząsteczce mają grupę karboksylową (kwas) oraz aminową (zasada).